“සුඤ්ඤතෝ ලෝකය අවෙක්ඛස්සු මෝඝරාජා සදා සතෝ,
අත්තානුදිට්ඨිං ඌහච්ච ඒවං මච්චුතරෝ සියා,
ඒවං ලෝකං අවෙක්ඛන්තං මච්චුරාජ න පස්සතීති
අත්තානුදිට්ඨිං ඌහච්ච ඒවං මච්චුතරෝ සියා,
ඒවං ලෝකං අවෙක්ඛන්තං මච්චුරාජ න පස්සතීති
පින්වත් මෝඝරාජ හැම කල්හි ම සිහියෙන් යුතු ව, ආත්මදෘෂ්ටිය දුරු කොට ලෝකය ශූන්‍ය
වශයෙන් බලන්න. මේ අයුරින් බලන විට මාරයා ඉක්මවා යන්නෙහි ය. මේ අයුරින් ලෝකය
දකින තැනැත්තා ව මාරයා නො දකින්නේ ය.”
වශයෙන් බලන්න. මේ අයුරින් බලන විට මාරයා ඉක්මවා යන්නෙහි ය. මේ අයුරින් ලෝකය
දකින තැනැත්තා ව මාරයා නො දකින්නේ ය.”
මෙය සඳහන් වන්නේ මෝඝරාජ සූත්‍රයේය.මෝඝරාජ භික්ශූන්වහන්සේ ලෝකය ගැන බුදු රජුන්ගෙන් විමසූ අවස්ථාවේ උන්වහන්සේ දුන් පිලිතුර එයයි.
ලෝකය ශුන්‍යය.මන්ද එහි ආත්මයක් වත් ආත්මයකට අයිති දෙයකින්ද ශූන්‍යය.සතිපට්ටානයෙන් තම සිතිවිලි කෙරෙහි සිහියෙන් විමසන තැනැත්තාට තම සිතිවිලි නිරතුරුව අන්ත දෙකකට ගමන් කරනා බව පෙනී යයි,අවබෝධ වෙයි.අපේ සිත විසින් අපට ලෝකයක් මවා පෙන්වන්නේ මේ ද්වී ස්වභාවයෙන් යුතු සිතිවිලි නිසාය.එනම් "ඇත" හා "නැත" යන ද්විත්වයයි.යම් කෙනෙකුන්ට සමස්ථ ලෝකයම යනු මේ සිතිවිලි දෙක බව අවබෝධ වූ විට ඔහුට ලෝකය ශුන්‍ය බව වැටහෙයි.
No comments:
Post a Comment